دستهبندیها
کتاب کوی نومیدی مرو امیدهاست
یادداشت‌هایی از حسین محی‌الدین الهی‌قمشه‌ای
نسخه الکترونیک کتاب کوی نومیدی مرو امیدهاست به همراه هزاران کتاب دیگر از طریق فیدیبو به صورت کاملا قانونی در دسترس است.
فقط قابل استفاده در اپلیکیشن‌های iOS | Android | Windows فیدیبو
درباره کتاب کوی نومیدی مرو امیدهاست
دخترم! خداوند دعوت کرده است جمله آدمیان را، دعوتی عاشقانه، که به سوی من آیید و این پیام عاشقانه را در صحف آسمانی و سخن انبیا و اولیا به اطوار گوناگون بیان کرده است. از جمله به زبان محی‌الدین عربی این دعوت چنین بیان شده است: بشنو ای محبوب که مقصود آفرینش، تویی نقطۀ مرکز و محیط کائنات، تویی آن مشیت و فرمان که بین زمین و آسمان در حرکت است، تویی بسیط و مرکب، تویی من ادراک را در تو آفریدم تا آیینۀ دیدار من باشد اگر مرا ادراک کنی، خود را نیز درخواهی یافت اما اگر در سودای خود باشی طمع مدار که هرگز با نفس خود مرا ادراک کنی تو به چشم من توانی دید، مرا و خود را و به چشم خود نخواهی دید، مرا و خود را
انتشارات صابرین
فارسی
0.72 مگابایت
۶۰ صفحه
بخشی از کتاب کوی نومیدی مرو امیدهاست
۱. سپاس
«ای پروردگار نازنین!تو را سپاس میگوییم به خاطر نعمت وجود آنان که
لذات آفرینش را به ما میآموزند!
پس چنان کن که ما نعمتها و مواهب تو را آنگونه صرف کنیم
که عشق تو را به دیگران بیان کند.»
بیوِرلی پارکین
چون درخت فروردین، پرشکوفه شد جانم
دامنی ز گل دارم، بر چه کس بیفشانم؟
سیمین بهبهانی
۲. داستان آفرینش
دخترم! بدان که جهان را پادشاهی است و به تعبیر نظامی:لُعبتبازی پس این پرده هست
ورنه بر او این همه لُعبت که بست
ماهیت این پادشاه یکتا، همان وجود است.
وجودی مطلق از قید مظاهر
به نور خویشتن بر خویش ظاهر
پیش روی خود نشسته است و پیوسته خود را نظاره میکند
و از مشاهده جمال نامنتهای خویش، ازلاً و ابداً غرق در شادی و مستی است.
خود عاشق است و خود معشوق و جاودانه با خود عشق میبازد
و از خود به هیچکس نمیپردازد.
که سازد طرف وصل از حُسن شاهی
که با خود عشق بازد جاودانه
از حضور حسن و جمال بیانتها، در برابر بینایی و ادراک بیانتها،
عشق بیانتها پدید میآید و عشق، بینهایت را، بینهایت خواستن است.
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
آن دایره به دو نیم گشت.
نیمی عاشق و نیمی معشوق و آن دو یکدیگر را در آغوش گرفتند.
این نقش باستانی، برای بیان گوشهای از این حقیقت است
که در آن معشوق به رنگ سبز و سراسر خرمی
و عاشق به رنگ سرخ و یکپارچه آتش است.
اما به حقیقت میتوان تمام دایره را سرخ یا سبز کرد؛
زیرا عشق و عاشق و معشوق
در اینجا و همه جا، وحدت حقیقی دارند مگر آنکه بگوییم
او از آن جهت که بر جمال و جلال خود آگاهست، عاشق است
و آن صاحب جمال و جلال که پیش روی خود نشسته، معشوق است
و آن محبوبیت و مطلوبیت میان عاشق و معشوق، نامش عشق است.
در سه آیینه شاهد ازلی
پرتو از روی تابناک افکند
پرنیان خوانی و حریر و پرند
و شور عشق در او پدید میآید، فریاد میکند، عشق من! عشق من!
و این نخستین کلمه است و اگر آن یگانه فرمود در آغاز کلمه بود،
مقصود همین کلمه مقدس عشق است
که او خود گفت و خود شنید: عشق من! عشق من!
توانایی که در یک طرفَه العین
زکاف و نون پدید آورد کونین
و بدین سان آفرینش، ظهور اطوار و اسرار عشق است که آن یگانه با خود باخته
و بهانه بر آدم و حوا و لیلی و مجنون نهاده است.
در حقیقت خود به خود میباخت عشق
لیلی و مجنون به جز نامی نبود
هر دم در سراسر آفرینش در رفت و آمد است.
هر ذره عالم از این جهت که وجود دارد و بهرهای از جمال او دارد،
معشوق است و آن ندا را از هر سو میشنود
و همان ذره از این جهت که بهرهای نیز از آگاهی دارد،
وقتی از جمال و مطلوبیت آن آگاه میشود، عاشق است و فریاد میکند:
عشق من! عشق من!
و هر که این دو کلمه را بر زبان نیاورد، لال است
و هر که این دو کلمه را نشنود، کر است و هر که آن جمال را نبیند، نابیناست و:
دیده را فایده آن است که دلبر بیند
ور نبیند چه بود فایده بینایی را
نظرات کاربران درباره کتاب کوی نومیدی مرو امیدهاست