کتاب حاضر به تحلیل معنایی و واژ- نحوی عملگرهایی چون فعل وجهی، زمان، نمود، و نفی در زبان فارسی پرداخته است. نگارنده فعلهای وجهی را ساختهای نظارت میداند و برخی از آنها را نیز ساختهای شبهارتقایی به شمار آورده است. مباحث مربوط به جایگاه ساختاری فعلهای وجهی نشان میدهد که تناظر یک به یک بین خوانش ریشهای و معرفتی و ساختار نحوی فعلهای وجهی وجود ندارد. در این کتاب به بررسی واژ- نحوی عملگر نفی نیز پرداخته شده است که جایگاه نحوی خاص و تعامل پیچیدهای با دیگر عملگرها از جمله زمان و فعلهای وجهی دارد. نفی در زبان فارسی ساختواژی است و هستهی فرافکن بیشینه (گروه نفی) به شمار میآید.