فاصله بین سالهای ۴۰ تا ۶۰ ه.ق که نگارش این کتاب در آن بین پایان یافته زمان کوتاهی پس از برآمدن اسلام بوده و در آن زمان هنوز مدت چندانی از فروپاشیدن ایران ساسانی نگذشته بوده است. سبئوس و دیگر هممیهنان او، و نیز دیگر مردم آن روزگار، از ایرانی و ارمنی و عرب و رومی، همگی شاهدان وقوع رخدادهایی بودهاند که حتی در زمان دینوری و طبری و بلعمی هم به تاریخ و به حدود کمابیش دویست سال پیش تعلق داشت.
کار سبئوس از این جهت بکر است و دنیای باستان را در پرده دیگری مجسم میکند که یکسره نادیده و حتی نو است.