کتاب اصفهان پشت میکروفون
نسخه نمونه، مجموعه‌ی ترانه‌‌ی خانه ترانه اصفهان

مقدمه ی گردآورندگان

نوشتن از ترانه به یقین سخت تر از نوشتنِ خودِ ترانه است، و نوشتن از خانه ترانه ی اصفهان، از هر دوی این ها سخت تر. مجموعه ای که طیِ فعالیتِ یازده ساله ی ما (تا به این جا) پستی و بلندی های بسیار برابرِ خود دیده است. مجموعه ای شاملِ ترانه سراهای با پشتکار و کوشایی که طیِ این یازده سال بعضی مداوم و برخی در بُرهه های مختلف در این مجموعه و جلساتش حضور داشته اند و آثاری خلق کرده اند شاید با نگاهی جدی به مقوله ی "زیر مجموعه ی ادبیات بودنِ ترانه" و کمتر چشم به بازارِ ناکوک و آشفته ی این سال های موسیقیِ پاپِ فارسی داشته اند تا استقلالِ قلم خود را حفظ کنند. در مجموعه ی پیشِ رو تلاش شده از تمامیِ کسانی که از دوم آذرماه سال ۱۳۸۳ (تاریخ تاسیس خانه ترانه ی اصفهان) تاکنون در جلسات شرکت کرده اند آثاری به مثابه ی مشت نمونه ی خروار گرد هم آید و صد البته که این کتاب مانندِ هر کتابِ دیگر، بَری از نُقصان و خطا و اشتباه نیست و ما لطفِ کسانی را که با دقت و دلسوزی ِشان این نکات را به ما گوشزد خواهند کرد، پیشاپیش ارج نهاده و تمام قد به احترام شان می ایستیم.
لازم به ذکر است این مجموعه بدونِ الطافِ خاصه ی "علیرضا رییس دانا" مدیر انتشاراتِ نگاه و همچنین بدون کمک ها و راهنمایی های "افشین یداللهی" امکانِ وجود نداشت. امید است که این مجموعه سنگِ بنایی باشد برای بیشتر شنیده شدنِ ترانه هایی که به دلیلِ بُعدِ مسافتِ مولفان شان از پایتخت بختِ کمی برای اجرا شدن دارند.

حامد مفتخر حسینی، روزبه آزادی
۲/ ۱۱/ ۱۳۹۴

علی ادریس زاده متولد ۱۳۶۲ در تهران در حال حاضر در اصفهان اقامت دارد. وی در سال ۱۳۹۱ با خانه ترانه اصفهان آشنا شد. در رشته ی مهندسی منابع طبیعی تا مقطع کارشناسی ارشد به تحصیل پرداخته و با آهنگسازانی چون مجتبی شاداب فرد، امیرهوشنگ شاهرخی، مهدی مرادی، مهرداد ضمیری، پویان میرزابیگی و پیام حسنی نیا همکاری هایی داشته است. وی برگزیده ی کنگره ی شعر "پیشواز" است و در سابقه ی فعالیت های ادبی وی داوری کنگره ی شعر "سنگرسازان بی سنگر" دیده می شود. در حال حاضر از وی مجموعه ی ترانه ای با عنوان "عشق بازی به سبک ماهی ها" در دست چاپ است. او دبیر انجمن ادبی "آسمان خیال" اصفهان و عضو هیات مدیره ی انجمن ادبی "آوای ارغنون" محلات است.

وقتی دلت می گیره از دنیا
وقتی که از این زندگی سیری
هی زیرِ لب می گی: «تمومش کن»
هی واسه مُردن ژست می گیری

حرفاتو تنها تخت می فهمه
اشکاتو تنها تخت می بینه
وقتی با تنهایی سَرِت گرمه
تنها کنارت تخت می شینه

کوهم که باشی منفجر می شی
آتشفشانی می شه دنیات و
تو قلبت آروم ذوب می شی، بعد -
- می سوزونی رویای فرداتو

هربار خواستی مَردتر باشی
دنیا با نامردیش واسه ت سَد شد
هرچی که فکرِ خوب می کردی
در بهترین حالت چقد بد شد!

دنیات پر بود از امید اما
هیشکی نفهمید آرزوهاتو
باز این زمونه ناامیدت کرد
دیدی چه جوری ریخت موهاتو؟

پاشو! نه! این جا آخرِ خط نیست
راهی نمونده دیگه تا خورشید
یک بارِ دیگه سعی کن شاید
چشمات آینده رو روشن دید

مریم آرام متولد ۱۳۷۱ است. وی فعالیت های ادبی خود را از سال ۱۳۸۵ شروع کرده است. در سابقه ی فعالیت های ادبی وی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
برگزیده ی کشوری جشنواره ی جوان خوارزمی سال ۸۹
برگزیده ی دو دوره جشنواره ملی رضوی در سالهای ۸۷ و ۸۹
رتبه ی دوم جشنواره شعر جوان سوره سال ۹۳

بیا این جا یه دنیا حرف دارم
می خوام امشب باهام یک رنگ باشی
یه بغضی لابه لای حرف هامه
نمی خوام مثل من دلتنگ باشی

بیا تا که ببینی روبه راهم
بیا، عطرِ تو از این جا پَریده
تو خوب باشی منم خوبم عزیزم
فقط گریه اَمونم رو بُریده