«آشنایانِ بیگانه» پژوهشی واژهشناختی، معنیشناختی و ریشهشناختی است در بارهیِ شماری از واژگانِ دیوانِ حافظ، که در زبان و زمانِ او معنی و کاربردی داشتهاند جز آنچه امروزه در زبان و زمانِ ما دارند، و از همینروی، نه تنها بسی از خوانندگانِ حافظ را به بیراهه میکشانند که گاه برخی از استادان و گزارشگرانِ دیوانِ او را نیز فریفته و میفریبند.
در این گفتار بسیاری از این آشنایانِ بیگانهیِ به کار رفته در شعرِ حافظ را بررسیدهایم و در بازنماییِ آنها چهبسا نکتههایِ واژهشناختی، ریشهشناختی و معنیشناختی که تهی از نکتهسنجی و نوآوری نیز نیستند، چاشنیِ سخن کردهایم. همانگونه که به مناسبت، در گرهگشایی از برخی بیتهایِ حافظ گامهایی برداشتهایم.