کتاب پرنده می میرد، پرواز می ماند اثر مسیحا برزگر نشر ذهن‌آویز

انسان‌نما موجودی است کاملاً شبیه انسان، اما فلج و ناتوان. انسان هرگز مجال نیافته است تا در کلیت خود بشکفد. انسان همواره به‌طور نیمه زندگی کرده است. بنابراین، همواره در رنج و عذاب زیسته است. انسان، هنوز بودن و حضور خویش را در هستی جشن نگرفته است. تنها، انسانِ تمام‌عیار است که می‌تواند حضورِ خویش در ضیافتِ هستی و زندگی را جشن بگیرد. یک درخت، در تمامیت و کمال خویش می‌‌تواند گُل بدهد و به‌بار بنشیند. انسان، درختی است که هنوز شکوفه نکرده است. انسان، گذشته‌ای بسیار تاریک و غمبار داشته است. گذشته‌ی انسان، شب تاریک روح او بوده است.