شهرخوانی و مردم نگاری به نوعی چگونگی بازنمایی تاریخ شفاهی شهر و فضاهای انسانی است که بنیاد آن بر خوب شنیدن مردم استوار است. فضاهای شهری و انسانی به منزله بستر وقوع گفتارها و رفتارهای شهروندان است. گفتارها و رفتارهایی که عموما در گذر زمان فراموش می شوند اما با خوب شنیدن و خوب دیدن، بستر گسترده ای را برای دیروز، امروز و فردا پیش روی ما می گشایند.
شهر، مکان خاطرات است و خاطرات جلوه های همزیستی مردم را به ما نشان می دهند. خاطراتی که باید خوب شنیده و سپس ثبت شوند.
ثبت خاطرات مردم و روایت های آنان از زندگی، کار، کوچه و خیابان راز ماندگاری فرهنگ یک شهر است. اگرچه باید توجه داشت که خاطره هر شخص، حاکی از دیدگاه خاص او و شرایطی است که در آن قرار داشته بنابراین نباید به صورت یک بعدی به آن استناد کرد؛ بلکه خاطرات باید از زوایای گوناگون و دیدگاه های مختلف بازنگری شوند.