سالنی بزرگ و سنگفرش، با چهلچراغ عظیمی از شمع، آویزان از سقف. مردان و زنانی ژندهپوش و کثیف وسط سالن. آهنگی باوقار و شیک و مجلسی پخش میشد که هیچ تناسبی با سر و وضعِ افتضاحِ آدمها نداشت. مثل جویگردها و کولیها بودند: زنانی با موهای بلند و شانهنکرده، مردهایی با ریش بسیار بلند و پوششیعبامانند. پوشش ِ مردها عمدتا شبیه البسه مردانِ دوران قاجار خودمان، یا ترکها و افغانها، بود و لباسهای زنان ملغمهای از رختِ زنان قشقایی و کرد و کولی. بیحجاب. در نگاه اول محال بود بشود تشخیص د اد این آدمها کجاییاند، یا تا چه میزان از وضع ظاهریشان کارِ گریم و آرایش است و تا چه حد بازتاب واقعیت.