دوستت دارم...
این رمزگونهترین کلامی است که شایستهی تعبیر تو در طول قرنهاست؛
کلامی که وقتی به درستی بیان میشود، تمام هدف و لطافتش را هدیه میکند.
کلامی که وقتی به درستی بی ان میشود، در سکوت، در راز مرگ تازه رخ دادهی تو، در کلمهی آخر، حرف «م» شنیده نمیشود، بلکه بال میگشاید و به پرواز در میآید.