دوستت دارم...
این رمزگونهترین کلامی است که شایستهی تعبیر تو در طول قرنهاست؛
کلامی که وقتی به درستی بیان میشود، تمام هدف و لطافتش را هدیه میکند.
کلامی که وقتی به درستی بیان میشود، در سکوت، در راز مرگ تازه رخ دادهی تو، در کلمهی آخر، حرف «م» شنیده نمیشود، بلکه بال میگشاید و به پرواز در میآید.