کتاب جسیکا کجاست؟ نشر ایران‌بان

فکر کنم قبول داشته باشی که با تمام این چیزها؛ انگار زیر آوار بودم. صدای خانم کوپر را که از سنگ و صخره و جزر و مد می‌گفت، انگار از جایی دور و در خواب می‌شنیدم. کمی بعد، بگویی‌نگویی خوابم برد و خواب دیدم که در ساحلی ماسه‌ای و زیر یک صخره دراز کشیده‌ام. ولی یکی سیخونکی وحشیانه به پهلویم زد و مرا از خواب پراند و به کلاس برگشتم. به ایزی زل زدم و آهسته گفتم: ـ برای چی می زنی؟ جواب نداد. در عوض، با سرش به جلوی کلاس اشاره کرد. خانم کوپر با اخم به من زل زده بود و از حالت لب‌ولوچه‌اش می‌شد فهمید که می‌خواهد بگوید: ـ پس این‌طور؟ باشد! آب دهانم که کمی بیرون آمده بود، با دستم پاک کردم و نومیدانه نگاهی به دور کلاس انداختم. چند نفر برگشتند و با همدردی نگاهم کردند. ولی بیشتر بچه‌ها رویشان را برگرداندند. چون بقیه‌ی ماجرا را می‌دانستند. به‌زحمت گفتم: ـ من... من... ببخشید. خانم. خوب نفهمیدم. می‌شود لطفاً تکرار کنید؟ خانم کوپر بیشتر از قبل لب‌هایش را روی‌هم فشار داد و طوری که عملاً لب‌هایش محو شد، گفت: ـ بعد کلاس بیا پیش من. و دست‌هایش را به هم زد، سریع از من رو برگرداند و به‌طرف هیتر بری برگشت که در ردیف جلو نشسته بود.