کتاب فشار آب بر دنیای عجیب دلکو اثر هادی تقی زاده نشر انتشارات روزنه

گاز را تخته کردم تا مقر فرماندهی. فرمانده‌ی ما کلاس‌ششمی بود. با صدای تودماغی در انیفورمی آبی گفت: «دیر کردی کلاس‌چهارمی! مواضع استراتژیک را از دست دادیم.» گفتم: «داشتم صبحانه می‌خوردم قربان. به محض رسیدن پیغام، خودم را رساندم. اگر تلفن می‌زدید زودتر می‌آمدم.» با بداخلاقی گفت: «از این‌همه صدای تیر و تفنگ جا نخوردی؟ فکر نکردی خبری شده که این‌همه ترقه در می‌کنند؟» «خیر قربان، فکر کردم برای آماده‌ کردن کلاس‌اولی‌ها و دومی‌ها دارید مانور می‌دهید.» فرمانده با تشر به معاونش گفت: «مگر نگفتم پیام‌ها باید مثل باد رسانده شوند؟ باز از کلاس‌اولی‌ها استفاده کردی! آن‌ها تا شلوارشان را بالا بکشند جنگ را باخته‌ایم.» معاون سرش را انداخت پایین و گفت: «قربان، توی ستاد هیچ کلاس‌سومی یا چهارمی‌ای وجود نداشت. همه مرخصی گرفته بودند. امروز روز ولنتاین است. چاره‌ای نداشتم.» فرمانده دماغش را خاراند و خندید: «بله! بله! یادت باشد آن جعبه را بفرستی. می‌خواهم بعد از جنگ با آغوش باز به استقبالم بیاید.» و از من پرسید: «چی شده؟ توهم داری؟»