کتاب دختر خاله ونگوگ و داستان های دیگر نشر گروه انتشاراتی ققنوس

آن روز چای و شیرینی که آوردم گفتی: «گل‌های این پیراهن...» اما ادامه ندادی. از آن روز به بعد بارها آن پیراهن را پوشیدم شاید جمله‌ات را تمام کنی. تو به من و گل‌های پیراهن نگاه می‌کردی و ساکت می‌ماندی. وقتی که می‌رفتی به تلویزیون خیره می‌شدم، اما چیزی از برنامه‌ها نمی‌فهمیدم. همیشه وسط فیلم‌ها می‌دیدم که فکرم جای دیگری است. هر صفحه کتاب را ده بار می‌خواندم. حتی گوش دادن به حرف‌های دیگران سخت شده بود. می‌دیدم که لب‌ها تکان می‌خورند؛ صدایشان را می‌شنیدم، اما نمی‌دانستم چه می‌گویند. نمی‌توانستم گفتگوهای طولانی را دنبال کنم. به دیدن دوستانم نمی‌رفتم. مضحکه آن‌ها می‌شدم. وسط حرف‌هایشان اگر چیزی می‌پرسیدند جواب‌های پرت و پلا می‌دادم.