کتاب شخصیت هایی برای ویولن و ارکستر نشر قطره

استلا: تموم شب، گریه کرده‌م، چشم رو هم نذاشته‌م. اسپیریزون: دیگه خواب معنا نداره، خانم استلا! استلا: نتونستم صبر کنم تا صبح بشه، بعد بیام خدمتتون... اسپیریزون: چه شبی‌یه امشب... استلا: از همون موقعی که تلفن می‌زدین، من مثل دیوونه‌ها اینجا بودم. اسپیریزون: چرا زودتر نیومدی اینجا؟ یه تاکسی می‌گرفتی و می‌آوردت اینجا، دیگه تنها نمی‌موندی... استلا: چه‌جوری می‌اومدم؟ جرئتش رو نداشتم. اسپیریزون: این وقت شب که خبری نیست! استلا: انگار متوجه منظورم نشدین. اسپیریزون: اذیتت کردن؟ استلا: همه‌جا دارن آواز می‌خونن، تمام شب چراغ‌هاشون رو روشن کرده بودن و اومده بودن توی خیابون‌ها... آواز می‌خوندن و خوش می‌گذروندن. اسپیریزون: از ابتدا آواز می‌خوندن و خوش می‌گذروندن؟ استلا: تمام شب رو... خیلی‌هاشون رو دیدم که دلم می‌خواست باهاشون دو کلمه حرف بزنم... اسپیریزون: کی جرئتش رو داره...؟ استلا: دیدمشون و گفتم منم بیارن، خدای من... چی می‌دیدم!؟