ای مردم! ما در زمانهای پرعناد و بدکینه گرفتار شدهایم.
انسان نیکدل و پاکدامن را در این روزگار بد میشمرند و ستمکاره در این عصر بر تندباد غرور و نخوتش میافزاید.
آنچه میدانیم سودمان نمیبخشد و آنچه را نمیدانیم نمیپرسیم و از بدبختی کوبندهای که فرا میرسد بیم نداریم تا آنگاه که بر سرمان فرود آید.
مردم بر چهار گروهند:
یکی آن که از پلیدکاری در زمین بازنمیایستد مگر هنگامی که جانش ناتوان گردد و تیغش کند و دستش تهی.
دیگری آن که شمشیر را برکشیده و آتش شرارتش را برافروخته و سواره و پیادهاش را بسیج کرده، خود را فروخته و ایمانش را باخته است تا ثروت خلق را به غارت برد یا بر سر سپاهی فرمان راند و یا بر سر منبری بالا رود.
چه بد سودایی است که دنیای پست را بهای خویشتن خویش بینی و آن را در ازای آنچه نزد خدا داری بگیری...