حقیقت «تقلید» در «بیچیزی» و در عین حال در «مردمی» بودن آن است. نمایشی که از فرد شروع شده و به جمع ختم میشود و از مجرای طلب در استخوانبندی نمایش شرقی مفاهیم، قوالب و هنجارهای خود را آشکار میسازد و در این پویه و راه برای نیل به مقصود، از پُل تئاتر غرب عبور نمیکند. آفرینشهای هنری هر اقلیمی محصول فرآیند مناسبات، جهانبینی، شرایط اقتصادی، سیاسی و باورهای هر سرزمینی است. طبعاً برای شناخت آنان باید با سجل و احوال و شناسنامه خودشان به سراغشان رفت و از چهرهی آنان سیماچه برگرفت و آنان را رمزگشایی کرد.