ایران مرکز استعداد است؛ مربوط به حالا هم نیست. اصلاً در تاریخ و در همهی تحولات اوضاع و جریانات فکری، مگر چند نفر آدم مثل ابنسینا ممکن است دربیاید؟ فرض کنید که در هر هزار سال، ده نفر از اینها درمیآید. در این هزار سال آخر، اکثر این ده نفر ـ امثال ابنسیناها، فارابیها، خوارزمیها و رازیها ـ از ایران هستند. اینها پایهگذاران اساسی دانش بشریتند.۵
بنده چند سال است که مرتّب فریاد میکشم: «استعداد ایرانی»؛ البته حالا بسیاری معتقدند که ایرانی مستعدّ است؛ والّا در سابق همین را هم انکار میکردند و میگفتند: «از ایرانی کاری برنمیآید؛ از ایرانی قطع امید باید کرد.» اینگونه به ذهنها القاء میکردند. بنده توقّعم از جامعهی علمی کشور این است که تا پنجاه سال دیگر صادرکنندهی علم به دنیا باشیم و این امری است که محال نیست. الآن شما به خودتان مراجعه کنید؛ اگر دیدید که این حرف بهنظرتان ناممکن و محال میآید، بدانید که هنوز آن فرهنگ تحمیلی در ذهنتان هست که بگویند: شما نمیتوانید، عرضه ندارید. این فرهنگ تحمیلی را باید بزداییم؛ باید باور کنیم که کاملاً ممکن است.