نحوه سلوک مریمیه با فقرا (اعضای فرقه) را باید در اسناند کارپایه تشکیلاتی مریمیه و دستورالعمل های شوان دید. این اسناد ساختار فرقه ای را نمایان می کند که بر اقتدار مطلقه شیخ در مقام موجودی فراتر از انسان و دارای ارتباط مستقیم با عالم وحی و تبعیت محض و کورکورانه از شیخ و نواب و مقدم های او مبتنی است.
این در حالی است که بخش قابل توجهی از فقرای مریمیه جویندگان حقیقت بودند و آنگونه که از نوشته های برخی از ایشان معلوم است مثلا از نامه سیزده صفحه ای طفیل مجارستا نی در زمان اخراج از فرقه بر متون عرفان اسلامی مسلط و شیفته آن بوده اند وگرنه به فرقه دیگری از میان فرقه های متنوع فعال در امریکا پناه می بردند.