آلفاویل، از آثار دوره اول فیلمسازی ژانلوک گدار، متفاوت با همه آثار اوست. گدار که حتی در همان آغاز کارش هم میشد ادعا کرد یکی از فیلمسازان ضدسنت، کلیشهشکن، نوآور و جریانساز است (و حالا دیگر این نقش او در تاریخ سینما، قطعیست)، در آلفاویل برای اولین و آخرینبار به ژانر علمی/ خیالی روی آورد اما در آن هم، قالبهای آشنای ژانر را شکست. بجز روی آوردن گدار به حیطه آثار علمی/ خیالی، آلفاویل دو تفاوت اساسی دیگر هم با سایر آثار او دارد. نخست آنکه برخلاف همه آنها، یک پیام روشن - در میان سایر پیامهایش - دارد: در این دنیای تکنولوژیک و سرد، عشق راه نجات است. دوم آنکه برخلاف دیگر فیلمهای گدار که روی کاغذ و بهعنوان فیلمنامه چیزی به خواننده نمیدهند و باید دیده شوند، بهعنوان یک متن هم جذاب و قابلخواندن و درک شدن است.