من نه حوصله دارم و نه منظورم آن است که تو را به شاهنامهخوانی ترغیب کنم، فقط میخواهم ـ اگر تو هم بخواهی ـ با هم در این کاخِ بنا شده به سی سال رنج فردوسی گردشی کنیم. همین اندازه که ببینیم، آیا ارزشش را داشته که یکی مثل حکیم توس، سی سال از عمرش را صرف آن کرده یا نه؟ اگر با معیارهای آن روزها هم بسنجیم سی سال خیلی زیاد است چه برسد به حالا. پس از آن اگر خواستید میتوانید به هرجایش سری بزنید و هر خشتش را به دقت بکاوید. آن دیگر با خودت.
در این گردش به چیزی پایبند نیستیم مگر حوصلهی من و تو. شاید خشتی را به دقت بنگریم و تالاری را بینگاهی پشت سر بگذاریم.
راستی! این کاخ خیالی است یا واقعی؟