غزل شدی ونشستی درون دفترمن
به بیت بیت توتیری نشسته برجگرم
که لحظه های دعا هم ترا به من نرساند
تورفته ای که نیایی عزیز همسفرم
دعای همچو منی را که میدهد تاثیر
خدا کند که بگیرد دعای بی اثرم
چقدربی تو بهانه چقدر بی توسرود
بس است ازتوجدایی بیا که دربدرم
هنوز بی توهمانم که بوده ام ای دوست
هنوز بوی تودارد هوای دوروبرم