طنز هنری است که عدم تناسب در عرصههای مختلف اجتماعی را به شکلی دلپذیر نشان میدهد.
طنز نوعی پارادوکس است، چیزی که در آن واحد هم عالی است هم افتضاح است.
طنز اشاره به رفتارهایی دارد که باعث انسان بودن ما میشود، کیفیتی در یک اثر که باعث میشود در سیاهترین و هولناکترین لحظات، تبسم بر صورتمان نقش بندد.
طنز بارزترین نشانهی وجود فرهنگ و تمدن در یک کشور است. و طنز واقعی طنزی است که همراه با شاد کردن مخاطب او را وادار به تفکر کند.
طنز، خشمی است که به هنر تبدیل میشود.
طنز، زادهی غریزهی اعتراض است.
طنز، شیوهای خوشایند برای بیان مطالب ناخوشایند است.
درک هیچچیزی دشوارتر از طنز نیست و هیچچیز تعریفناپذیرتر از طنز نیست. طنز مثل ستون هرمس دو چهره دارد که یک چهرهی آن به اشکهای چهرهی دیگر میخندد.