رار برسر دنیا نداشتی، لابد
برای اینکه قرار تو، با خدای تو شد
و نذر مادر مان روز بعد رفتنِ تو
شده است کاسه آشی که ﭘشت ﭘای تو شد
دو هفته بعد خبر از عروج، از ﭘرواز
و کربلای چهاری که کربلای تو شد
نه هیچ نام و نشانی، نه هیچ ﭘیغامی!
چگونه ﭘر زدی آخر که عرش جای تو شد؟
تو با کدام زبان عشق را سرودی که
چنین تمام غزل های من فدای تو شد؟