گشودن بخش بالادستی صنایع نفت و گاز به روی سرمایهگذاران خارجی، یکی از حساسترین و سرنوشتسازترین موضوعاتی است که ایران و دیگر کشورهای عمده تولیدکننده نفت حوزه خلیج فارس از زمان ملی کردن صنایع نفت خود تاکنون با آن روبهرو بودهاند. با ورود به هزاره نوین، رقابت در این صنعت بیش از پیش اوج گرفته و دولتها به منظور جذب حداکثر تکنولوژی و منافع ملی به رقابت شدیدی پرداختهاند که البته این رقابت، در مورد شرکتهای بینالمللی نفتی نیز مصداق دارد.
اما، در مورد ایران باید گفت این کشور با داشتن شرایط جغرافیایی خاص و با توجه به دارا بودن منابع عظیم زیرزمینی، نیازمند ایجاد راهکارهای مناسبی در بخشهای مختلف صنعت خود میباشد. روشن است که هرچه از میزان ریسک سرمایهگذاری در ایران کاسته شود، این کشور برای شرکتهای بینالمللی جذابیت بیشتری خواهد داشت؛ و در نتیجه، قدرت چانهزنیاش او نیز بیشتر خواهد بود.