کایت دیروز و امروز نیست. مردمان این دیار، قرنهاست دل در گرو مهر حسین(ع) بستهاند و بر مصیبت شهادت او و فرزندان و یارانش گریستهاند. قرنهاست محرم که میرسد، حال و هواشان عوض میشود، ابر غم میآید به آسمان دلشان، و چشمشان بارانی میشود. قرنهاست با نام حسین(ع) زیستهاند و شور حسین(ع) نمک زندگیشان شده است و مایهی برکتش.
و «صاحبدلان» روایت مردانیست که شعلهی این مهر و محبت را پرفروغ کردهاند، مردانی که شور آفریدهاند و به مجالس ذکر اهلبیت گرمی بخشیدهاند. هرکدام بهشکلی و هر یک در لباسی. یکی با ذکر مصائب و روضهخوانی، یکی با وعظ و تذکر، یکی با سرایش مرثیه و نوحه. یکی با هنرش، یکی با علمش، یکی با ذوقش.
صاحبدلان، روایت زندگی عاشقان و خادمان «دستگاه آقا اباعبدالله(ع)» است.