کتاب من قاضی القضات ام که مرگ مرد مهر کردم به مهر ! و روزی که زمین نان می شود نصرالله قادری نشر انتشارات نمایش

خطرناک‌ترین ظلم‌ها و گسترده‌ترین ستم‌ها، بر اثر سکوت و خودداری از امر به معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی و دیگر جوامع بشری به وجود می‌آید. مولا حسین ابن علی (ع) بر علیه حکومت ظلم و جور برخاست و در سرزمین نینوا به شهادت رسید. امام زین‌العابدین (ع) چهل سال بر پدرش بگریست. روزها به روزه بود و شب‌ها به بندگی خدای ایستاده، چون هنگام افطار می‌شد غلام وی خوردنی و آشامیدنی می‌آورد و نزد او می‌نهاد و می‌گفت: ای سید من تناول فرمای. امام می‌فرمود: پسر پیغمبر را گرسنه کشتند. پسر پیغمبر را تشنه کشتند. و چند بار تکرار می‌کرد و می‌گریست تا خوردنی خود را به سرشک خویش‌ تر می‌ساخت و آب را به اشک می‌آمیخت. من که بنده غلام مولایم هستم، همه عمر بر غربت آن سالار گریسته‌ام. او همیشه یار و مددکارم بوده و هر گاه که در مانده‌ام مرا دستگیری کرده است و من درمانده به پاس این همه بزرگواری به اندازه توانم واقعه قاضی‌القضاتی را نوشتم که مرگ مرد مُهر کرد به نام مِهر! و این ظلم چندان پایید که امروز نیز خصم او کربلا را با انفجارهای پی‌درپی ویران می‌کند بلکه مریدانش بهراسند و به زیارتش نروند! که نمی‌شود. واقعه این حکایت از زمان شهادت سالار شهیدان تا امروز است، تا همیشه که نام او پاینده می‌ماند.