کتاب سفرنامه ایران و ورارود نشر طهوری

کاگِه آکی اوءبا، که نوشته‌هایش را بیشتر به نام قلمی خود، کاکوء، منتشر می‌کرد، به سفر و دیدن سرزمین‌ها و اقلیم‌های گونه‌گون جهان شوقی پایان‌ناپذیر داشت؛ و با آنکه خود گفته است که سفرهایش بیشتر از شمال تا جنوب (رود آمور در سیبری تا ملبورن در استرالیا) بوده و در سوی غرب فقط تا دریاچه‌ی بایکال رسیده، اما کتاب معروفش «چهل هزار میل سفر از شمال تا جنوب» گویا است که بسیاری از سرزمین‌ها را در چهارگوشه‌ی عالم دیده است. او خبرنگاری پیشه کرد تا کار و حرفه را با آرزوی سفرهای دور و دراز که همیشه در دل داشت همسو کند، و شرح دیده‌ها و یافته‌هایش را برای روزنامۀ کوکومین (ملّت) در توکیو می‌فرستاد؛ و پس از آن اگر حوصله و فراغتی می‌یافت این گزارش‌ها را به هم می‌پیوست و کتابی از آن می‌ساخت. اوءبا در کتاب معروفش «چهل هزار فرسنگ سفر از شمال تا جنوب» به شرح و وصف کشورهای پیشرفته نپرداخت، زیرا که می‌دید که بسیاری کسان دیگر درباره این سرزمین‌ها نوشته‌اند؛ و می‌خواست از اقلیم‌هایی که برای ژاپنی‌ها ناشناخته است بنویسد. پس تلاش و تمرکز خود را بیشتر متوجه اقیانوسیه (استرالیا) و جنوب افریقا و امریکای لاتین کرد، و نیز ماوراءالنهر را که قدیم‌ترین خاستگاه تمدن می‌دانست از نزدیک دید؛ و در همین گشت و گذار بود که به ایران سفر کرد. او شرح این سفر خود را که در تابستان سال ۱۹۱۰ از روسیه آغاز کرد و ایران و ماوراءالنهر را گشت در بهره‌ای از کتاب «چهل هزار میل سفر از شمال تا جنوب جهان» (به ژاپنی نانبوکُو یومّان ری) نوشته است.