بورژوازی اسپانیا پیروزمند جنگ داخلی (۱۹۳۹-۱۹۳۶) بود و حق خود میدانست که مقتدرانه و بیرقیب تئاتر پساجنگ را به قبضه خود در آورد و دایره محدودیتهای اقتصادی و ایدئولوژیک را به نفع خود و علیه جناح مغلوب جمهوری خواه، بیش از پیش تنگ کند؛ لکن این تئاتر در انتخاب نویسندهای که بیرق پیشاهنگی را بر دوش کشد تعلل بسیار ورزید. علت کاملاً روشن بود. کارلوس آرنیچس، مناسب ترین گزینه، در سال ۱۹۴۳ م. به درود حیات گفت، همچنین برادران آلبارِس کینتِرو یکی پس از دیگری (۱۹۳۸ و ۱۹۴۴ م.) به حیات باقی شتافتند، در سال ۱۹۳۶ م. مونییس سِکا کشته شد و مانوئل ماچادو در سال ۱۹۴۶ م. از دنیا رفت. بدینگونه قرعه به نام خاسینتو بِنابِنته پیر افتاد.