آدم ها از دو مسیر حماقت و جهالت یا هوشمندی و نبوغ به بهشت می رسند! در منظر بسیاری اینکه کدام دلیل رسیدن است اهمیتی ندارد، مهم اساس رسیدن است از این روست کهاگر هوش یا نبوغی هم داشته باشند آن را با حماقت و جهالتی عوض می کنند که ابزار رسیدن آنها به آرامش و بی مسئولیتی بهشتی باشد. غافل از اینکه چنین بهشتی با تلنگری از آگاهی که ناچار به دست می آید به لرزه افتاده و فرو می ریزد...