انیتا دسای، یکی از مشهورترین نویسندگان هندی، نزدیک به پنجاه سال است که مینویسد و سه بار نامزد دریافت جایزهی بوکر شده است. او در سال ۱۹۳۷ در هند زاده شد، پدرش تاجری اهل بنگال و مادرش مهاجری آلمانی بود. او به زبانهای آلمانی، هندی، بنگالی، اردو و انگلیسی مسلط است.
از زمان انتشار نخستین کتابش، همواره سعی کرده تا تصویری از بورژوازی روستایی انگلیسیماب یا زمینداران روستایی ارائه دهد که سعی دارند تمایز میان واقعیت و خیال را بازشناسند.
کتاب هنر ناپیدایی، مجموعهای است از سه داستان نابِ مینیاتوری و در آن خواننده داستانی را از نویسندهای جهانی تجربه میکند که بهطرز لطیفی فریبنده، کمی سوررئال و عمیقاً روشنگر است. هر سه داستان در دنیای پویای فرهنگ هند ریشه دارد، دوپاره میان قرنها سنت و نیروهای نوینِ سرمایهداری.
دسای علاقهی خاصی به حفظ هنر دارد؛ اینکه هنر در دست چه کسی باشد، کارکردش و چگونگی انتقالش به مخاطب. اینها پرسشهایی است که دسای بهگونهای شگفتانگیز و سودایی بدان پرداخته. دسای نسبت به نخوت هندیهای تحصیلکرده نگاه دقیقی دارد، ابتدا تحت فشار میگذاردشان و بعد با آن قلم مقید و حسابشده به آنها ترحم میکند.