کتاب راهی به بالای آسمان

درباره کتاب راهی به بالای آسمان

کتاب «راهی به بالای آسمان» The Way Up to Heaven نوشته‌ی «رولد دال» شامل سه داستان کوتاه بانام‌های «راهی به بالای آسمان»، «صاحب خانه» و «گوشتی برای سلاخی» است. داستان «راهی به بالای آسمان» اولین بار در دهه‌ی شصت میلادی در مجله‌ی نیویورکر منتشر شد، این داستان درباره‌ی زن و مرد میان‌سالی به نام‌های خانم و آقای فوستر Mr and Mrs Foster است که در یک خانه‌ی شش طبقه در خیابان شصت و دوم زندگی می‌کنند و چهار مستخدم دارند. خانم فوستر به وسواس و دقت زمانی مبتلا است و برای او مسله زمان و سر وقت رسیدن مسله مرگ و زندگی است. او همیشه استرس جا ماندن از قطار، اتوبوس، تاکسی و هواپیما دارد و به هنگام دیر رسیدن چشم چپش دچار حمله‌ی عصبی می‌شود و می‌پرد. در این داستان خانم فوستر برای دیدن دختر و نوه‌هایش قصد سفر به فرانسه با هواپیما را دارد به همین دلیل از استرس زیادی رنج می‌برد. سفر این زن به فرانسه و استرس زیادش برای رسیدن به هواپیما داستان جذاب و دل‌نشین «راهی به بالای آسمان» را شکل می‌دهد.

داستان دوم کتاب «راهی به بالای آسمان» بانام «صاحب خانه» داستان پسر جوان هفده ساله‌ای است که از لندن به بات سفر می‌کند. او برای اقامت در این شهر به دنبال مسافرخانه‌ای ارزان قیمت است به همین دلیل به سوی هتل بل اند دراگون می‌رود که با آگهی متفاوت و عجیبی روبه‌رو می‌شود. او بر روی دیوار خانه‌ای زیبا که با گل‌های بیدمشک تزیین شده آگهی «تخت و صبحانه» را می‌بیند. این خانه و جزییاتش بیلی ویور را جذب می‌کند و داستان «صاحب خانه» را شکل می‌دهد.

داستان سوم کتاب «راهی به بالای آسمان» بانام «گوشتی برای سلاخی» درباره‌ی زنی به نام «مری مالونی» است که شش ماهه باردار است. این زن در نبود شوهرش که افسری به نام و باسابقه است به خیاطی مشغول است و روزگار را بدون هیچ فراز و نشیب خاصی می‌گذراند. این زن در یک بعدازظهر عادی که در انتظار شوهرش است با خبری متفاوت و خاص مواجه می‌شود و برای لحظه‌ای در شوکی عمیق فرو می‌رود. عدم کنترل زن بر روی رفتارش و برخورد او با همسرش داستان «گوشتی برای سلاخی» را شکل می‌دهد.

ترجمه کتاب راهی به بالای آسمان به زبان فارسی

«رولد دال»، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس بریتانیایی متولد سال 1916 یکی از برجسته‌ترین نویسندگان قرن بیستم در حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان، ده‌ها اثر داستانی و شعرگونه از خودش به یادگار گذاشته است. او از دهه‌ی چهل میلادی نوشتن را آغاز کرده و آثار خواندنی و دل‌نشینی را به نگارش درآورده است. کتاب «راهی به بالای آسمان» از این نویسنده با ترجمه‌ی «مهسا ملک مرزبان» از سوی انتشارات کتاب‌سرای تندیس در سال 1398 منتشر شد که نسخه‌ی الکترونیک آن در همین صفحه از فیدیبو برای خرید و دانلود موجود است. «مهسا ملک مرزبان» مترجم، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی ایرانی متولد سال 1353 در تهران است. او تحصیلاتش را در رشته‌ی زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی و رشته‌ی مدیریت رسانه به سرانجام رسانده و از دهه‌ی هفتاد فعالیتش در مطبوعات و صداوسیما را آغاز کرده است. او تاکنون ده‌ها اثر در حوزه‌ی ادبیات داستانی و ادبیات کودک و نوجوان ترجمه کرده است. ازجمله آثار او می‌توان به «هفده انگلیسی مسموم» اثر «گابریل گارسیا مارکز»، «شیفتگی‌ها» اثر «خابیر ماریاس» و «بی نظیر بوتو» اثر «مری انگلر» اشاره کرد که نسخه‌ی الکترونیک و صوتی آن‌ها در سایت و اپلیکیشن فیدیبو برای مطالعه و دانلود موجود است.  

در بخشی از کتاب راهی به بالای آسمان می‌خوانیم

بیلی ویور با قطار کند بعد از ظهر از لندن رسید. بین راه در سویندون قطارش را عوض کرده بود و وقتی که به بات رسید حدوداً نه شب بود و ماه از بالای آسمان صاف پرستاره به خانه‌های مقابل ورودی ایستگاه می‌تابید. هوا حسابی سرد بود و باد مثل تیغه‌ی نازک یخ به صورتش می‌خورد.

گفت: «ببخشید، این اطراف هتلی هست که نسبتاً ارزون باشه؟»

باربر گفت: «برو هتل بل اند دراگون» بعد به جاده اشاره کرد و ادامه داد: «ممکنه بهت جا بدن. حدود چهار صد متری اینجاست، اون طرف جاده.»

بیلی تشکر کرد، چمدانش را برداشت و راه افتاد تا چهار صد متر راه برود و به بل اند دراگون برسد. تا به حال به بات نیامده بود. آقای گرینسلید در دفتر مرکزی لندن گفته بود شهر باشکوهی ست. گفت: «اتاقی برای خودت بگیر و به محض اینکه مستقر شدی به رئیس شعبه خبر بده.»

بیلی هفده ساله بود. بالاپوش نوی آبی ملوانی، کلاه شاپوی نو و بلوزنوی قهوه‌ای پوشیده بود. سرحال بود. تند و سریع خیابان را پایین رفت. این روزها سعی می‌کرد همه‌ی کارها را تند و سریع انجام بدهد. به نظرش چابکی ویژگی مشترک تاجران موفق بود. کله‌گنده‌های دفتر مرکزی همیشه فرز و چابک بودند. اعجاب‌آور.

در آن خیابان عریض خبری از مغازه نبود. فقط خانه‌هایی بلند در دو سوی خیابان قرار داشت، همه یک شکل. خانه‌هایی با ایوان و ستون که در حیاطش تا در اصلی خانه چهار پنج قدم بیشتر فاصله نداشت، معلوم بود که ساکنان شیک‌وپیکی دارد. اما حالا حتی توی تاریکی هم می‌توانست ببیند که رنگ قسمت‌های چوبی درها و پنجره‌ها پوسته کرده و نمای سفید خانه‌ها از سر بی‌توجهی ترک خورده و لک برداشته است.

یک آن جلوی پنجره‌ی طبقه‌ی پایین یکی از خانه‌ها که چراغ خیابان کاملاً روشنش می‌کرد، چشمش به اعلامیه‌ای چاپی افتاد که به شیشه‌ی یکی از قاب‌های بالایی چسبانده شده بود.

نوشته بود تخت و صبحانه. زیر اعلامیه هم گلدانی پر از بیدمشک بلند و زیبا گذاشته بودند.

ایستاد. کمی جلوتر رفت. در دو سوی پنجره پرده‌های سبز (شبیه مخمل) آویزان بود که در کنار بیدمشک‌ها منظره زیبایی به خانه می‌داد. سرش را بالاتر برد و از شیشه‌ی پنجره، داخل اتاق را وارسی کرد. پیش از هر چیز چشمش به آتش داخل شومینه افتاد.

روی فرش جلوی آتش، سگ پاکوتاهی خودش را جمع کرده و پوزه‌اش را توی شکمش فرو برده بود. آن طور که در آن فضای نیمه تاریک توانست ببیند، اتاق مبلمان و اثاثیه‌ی زیبایی داشت. یک پیانوی رویال کوچک، یک کاناپه‌ی بزرگ و چند راحتی گرد و قلنبه.