کتاب باغ انار از این طرف است نشر انتشارات نگاه

«باغ انار از این طرف است» مجموعه شعری اثر «علی باباچاهی» است. این کتاب شامل 70 شعر است که از دی 90 تا مرداد 91 سروده شده‌اند. در انتهای این کتاب هم گفت‌وگوی شاعر با «مازیار نیستانی» و «حسن مرتجا» با عنوان «زمانی برای سرمستی شعرها» آمده است. شعرهای این مجموعه طنز ظریف و زیرکانه‌ای دارد که توانسته به خوبی احساسات و دغدغه‌های درونی شاعر را بازتاب دهد. این کتاب یکی از آثار ناب این شاعر است که در سال 91 در انتشارات نگاه منتشر شده است.

درباره کتاب باغ انار از این طرف است

شعرهای باباچاهی آینه‌ای تمام‌نما از درونیات و افکار شاعر است. او احساسات و عواطف را در بستری اجتماعی و گاه با نگاهی انتقادی بیان می‌کند. شعر باباچاهی خودشکن و ساختاربرانداز است و اندوه عمیقی در آن احساس می‌شود. هر چند شاعر می‌کوشد با زبان طنزش، زهرخندی به لب خواننده بیاورد و فضای شعر را تلطیف کند، باز هم نگاه تند و تیزش به خیلی از مسائل اجتماعی و فرهنگی همچنان زنده و تاثیرگذار است.

اشعار در قالب نو سروده شده‌اند و وزن و قافیه‌ی مشخصی ندارند. جملات گاهی کوتاه و گاهی بلند هستند. با این حال، شعرها چندان طولانی سروده نشده‌اند. مخاطب می‌تواند بدون این که ملول و خسته شود، هر شعر را کامل بخواند و به عمق پیام شاعر پی ببرد. شیوه‌ی نگارش کلمات در برخی اشعار این کتاب، بدیع و ساختار شکن است. نویسنده با تسلطی که به زبان و ادبیات فارسی دارد، امکانات این زبان را به خدمت خود درآورده و توانسته اثری ماندگار و منحصربه‌فرد خلق کند.

چیزی که در نظر این شاعر اهمیت دارد، ماهیت و ذات شعر است. شعر باباچاهی بازتابی از جهانی پر از اندوه و پریشانی است که در عین حال از نظم و ساختار مشخصی هم برخوردار است. ذهن و قلم این شاعر آن‌قدر قدرت دارد که بتواند واقعیات بیرونی جهان را با درونیات بکر و ناب خود همراه کند. در این مسیر او با تسلط عمیق به زبان فارسی و امکانات این زبان جهانی تازه برای انتقال مفاهیم و پیام‌های پنهان در کلماتش خلق کرده است. شعر باباچاهی گاهی آینه‌ی احساسات و عواطف شاعر است، که گاهی در اوج لطافت طبع، سایه‌های سیاه و تیره‌ای هم آن را می‌گیرد. اما هنوز هم زندگی چیزهای زیادی دارد که می‌توان به آن‌ها دلخوش کرد و ادامه داد. اشعار باباچاهی نه سیاه و نه سفید است. او واقعیت زندگی را همان‌طوری که هست می‌بیند و از دریچه‌ی نگاه خودش آن را به خواننده‌اش نشان می‌دهد. در واقع این اشعار حدیث نفس شاعری است که مانند دانایی کل در سایه نشسته و نظاره‌گر جریان هستی و جهان است.

به کاربردن تعبیرات جدید و همنشینی غریب برخی کلمات، فضایی متفاوت و جذاب در کتاب ایجاد کرده است. باباچاهی با تمام ذوق ادبی و شاعری خود توانسته مضامینی جدید در شعرهایش خلق کند که حال و هوایی تازه به دنیای شعر و ادبیات مدرن فارسی داده است. اشعار این شاعر از دل برمی‌آید و شاید به همین دلیل باشد که به همان سادگی و صداقت هم به دل می‌نشیند. باباچاهی، خالق کلمات است و اثری زنده و با هویت می‌نویسد. ارتباط معنایی و مفهومی میان کلمات و عناصر شعر چیزی است که در این کتاب دیده می‌شود و یکی از اهداف شاعر هم همین معناگرایی است. شخصیت‌ها و عناصر این اشعار امروزی و ملموس هستند و به همین دلیل است که مخاطب به‌راحتی آن‌ها را درک می‌کند و از آن‌ها تاثیر می‌گیرد. شخصیت‌های شعر باباچاهی، گاهی خود او هستند، گاهی مردم و گاهی هم جامعه. به این ترتیب او توانسته فضایی ایجاد کند که در آن همه به هم مرتبط هستند و برخی واقعیت‌های زندگی و جامعه هم در آن‌ها بیان می‌شود.

درباره علی باباچاهی

باباچاهی در سال 1321 در بندر کنگان استان بوشهر متولد شده است. او با علاقه‌ای که به شعر و شاعری داشت، توانست در دوران نوجوانی جوایز متعددی در مسابقات شعر استانی کشوری به دست آورد. او که پیش از انقلاب 18 سال در بوشهر ادبیات تدریس می‌کرد، بعد از انقلاب در سال 62 به ناچار بازنشسته شد و از تدریس دست کشید. پس از این بود که باباچاهی روی شعر سرودن و نقد بررسی ادبی شعر معاصر فارسی متمرکز شد. باباچاهی به همراه «رضا براهنی» از اولین کسانی بودند که در دورانی خاص از تاریخ شعر فارسی شالوده‌های برون‌رفت از قالب‌های شعری را پیشنهاد دادند و مقدمه‌ساز ظهور شعر پسانیمایی شدند. با این حال این شاعر چندان در بند مکتب‌سازی و محدود کردن مرزهای شعر نیست. او حد و اندازه‌ای برای شعر و کلامش قائل نیست. این شاعر تاکنون مجموعه شعرهای زیادی منتشر کرده است. «این کشتی پر اسرار»، «به شیوه‌ی خودشان عاشق می‌شوند» و «گل باران هزار روزه» از معروف‌ترین آثار باباچاهی هستند.

در بخشی از کتاب باغ انار از این طرف است می‌خوانیم

فکرش را نکن

من تو او ما 
سیلاب بیاید و ای کاش: جرینگ! 
شیشه بشکند فعل بشکند 
جمله‌ها بخزند روی زمین 
ضمیر ضایع شود قید فرار کند 
بترسند کلمات پریده‌رنگ و عصبانی شوند 
اندرونی و بیرونی نداشته باشد مصراع 
نیمه‌ی تاریک جهان نداشته باشد بیت 
گو همه سیلابِ ببر را ببَرَد برده باشد و 
بعد-

من تو او ما را خُرد و خراب برده باشد و 
بعد - 
- بعد؟ چه خطی؟ چه کاغذی؟ 
- قبول! 
اول بارانِ به تدریج 
رُپ رُپِ تدریج 
تُپ تُپِ تدریجْ به شرط به شروط 
بعد 
سیل شود بنیان کَن شود و 
همراه شود با من 

دهن آلوده نیست فعلا 
نه فعلی دریده نه به تاراج برده ضمیری را 
بوده که هرگز نیامده فعلا نیامده