یاسوناری کاواباتا برنده جایزه ادبی نوبل 1968، بر این بارو بود که گوهر هنرش نه در رمان ها، که در داستانی های کوتاهش نهفته است، داستان هایی که آن ها را داستان های کفدستی می خواند و در طول زندگیهنر ی اش از 1923 نوشتن شان را آغاز کرده بود.
این د استان که گاه خیالی، گاه واقعی و گاه حتی روایتی از زندگی خود نویسنده هستند گویای علاقه همیشگی کاواباتا به کوتاه نویسی و فشرده کردن پی رنگ داستانند. تنهای، عشق، گذر عمر و مرگ درونمایه های اصلی این داستان را تشکیل می دهند.