فرمانده گردانمان همیشه می گفت که سرباز باید کلاهش را تا نزدیک ابروهایش پایین بکشد. او علت این کار را در بالا گرفتن سر هنگام نگاه کردن می دانست، جلوگیری از هرز رفتن نگاه، گردنی افراشته. چشمی آماده فرمان برداری، نگاهی همه جانبه برای واکنش، نگاهی افقی. محوری که در روی آن بتوان مختصات انضباط را رسم کرد، آموزش چشم. در انضباط باید از کوچکترین و مفیدترین عضو بهره برد، کوچکترین به لحاظ القای این تفکر که همواره جزئی ترین امر در انضباط از اهمیت خاصی برخوردار است.