اگر ترجمه های موجود در کتابخانه ها، تنها راه مواجهه ما با نمایش نامه های خارجی باشد در این صورت درک و دریافت مان از تاریخ ادبیات نمایشی ناکامل و مجازی خواهد بود که این تاریخ چیست مگر سیر متونی نمایشی که هر یک به دوره ای تعلق دارند و به جغرافیایی.
بسیارند نمایشنامه های جریان ساز که از سیر ترجمه های متون نمایشی جا مانده اند. آثاری که به هر دلیلی از جمله دشواری متن، فقدان مترجم برای برخی زبان ها و... ترجمه نشده اند و عدم ترجمه شان بیش از همه دانشجویان تئاتر را با معضلی جدی رو به رو کرده است.