فيض الدموع (به معنای ريزش اشک ها) مقتلی به زبان فارسی است که محمد ابراهيم نواب طهرانی ملقب به بدايع نگار در دوران قاجاريه نگاشته است. این اثر با نثری ساده و به فارسیِ فصیح و بلیغ نگاشته شده و متن آن با تولد امام حسین(ع) آغاز و با بازگشت کاروان اسرا به مدینه پایان یافته است. نویسنده به تفصیل به وقایع عاشورا پرداخته و در این راه از منابع شیعی بهویژه لهوف سید بن طاووس استفاده فراوانی کرده است تا آنجا که برخی فیض الدموع را ترجمه اللهوف دانستهاند