«آورزمان» علیرغم احترام به معاییر زیباییشناسی شعر سنتی فارسی، موفق می شود با شگردهایی بیانی و زبانی، آثارش را از مرز غزل کهن به سرزمین غزل نوقدمایی امروز برساند...
سهم من این نبود که اینسان درو کنم
عمری گران بکارم و ارزان درو کنم
محصول آشنایی ما اشک بود و اشک
آن قدر اشک بود که باران درو کنم