دکتر قربان ولیئی را از سرآمدان غزل عارفانه همروزگار ما میدانند. سادگی زبان، شگفتی معنا و بدایع تصویری از ویژگیهای غزل عاشقانه و عارفانه ولیئی است. از او تابحال هر چه منتشر شده مورد توجه خواص ادبیات – از حیث جوایز – و اقبال عمومی قرار گرفته است. ماییم و در این آینه حیران تو بودن/ یک عمر تماشاچی چشمان تو بودن/ این گونه به پیشانی عشاق نوشتند:/ دل دادن و افتادن و ویران تو بودن/ تقدیر چنین بود: بمیریم و بمیریم/ دادند به ما قسمت قربان تو بودن/ درویشی و بیخویشی و پیمانه پرستی/ پیوسته چنین باد: پریشان تو بودن/ رفتیم و رسیدیم و نشستیم و شکستیم/ صوفی به خطا دم زد از امکان تو بودن