وسوسه در آدمی بسیار است. وسوسه آبادگری، وسوسه ویرانگری و... اما آنچه هولناک است آنگاه که کسی قصد آبادسازی داشته باشد و نداند که در چنبره نیروهای پنهان گرفتار شده و زیر سلطه «سایبرنتیک» به عاملی برای ویرانگری تبدیل شده است. همچون «پرومته» که منتقدین قرن نوزدهم به او لقب «شیطان مقدس» داده اند یا وکیلی درستکار که توسط نماینده همان نیروها دعوت به همکاری می شود، یا ماموری که پیشه اش کشتن است، بدون آگاهی از چرایی آن. در پایان او قربانی خود می شود و تمام.