کتاب پیش رو در برگیرنده پرسش و پاسخهایی است که به تناوب و تاخیر (از ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰) با شاعر جوان و پرقریحه، آقای مهدی مظفری ساوجی، انجام گرفته است.
زمینه گفتوگو برداشت کلی من است از شگرد شعری خودم و نیز نظرگاهم درباره سرودههای دو تن از بزرگترین شاعران هم دیار و هم روزگارم زندهیادان احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث...
برای خوانندگان این گفتوگو آرزوی تندرستی و شادکامی و برای مهدی مظفری ساوجی نازنین امید کامیابی و دم افزون دارم.
سیمین بهبهانی