کتاب الگوی بهینه در طراحی مجتمع های مسکونی اثر بابک جهانگیریان نشر فرزانگان دانشگاه

مسکن امری چندوجهی است و اولین مأمن و پایگاه اجتماعی بشر محسوب می شود که امروزه جای خود را به آپارتمان های بلند مرتبه و پر تراکم ومجوعه های مسکونی داده است که از دیدگاه­های گوناگون قابل بررسی است.امروزه مجموعه های مسکونی و آپارتمان ها که قرار بود پاسخگوی نیاز اسکان بشر باشند نهاد خانواده را به عنوان مخاطب اصلی خانه آنچنان به سرعت تغییر شکل داده که باعث کم رنگتر شدن روابط اجتماعی و اصول بنیادین خانواده در میان ساکنین شده است.بعبارتی می توان این ناکارآمدی اجتماعی و اختلالات فزآینده در تعامل اجتماعی بین افراد را از نتایج رابطه ی افراد با محیط دانست که این مسأله باعث جدايي فلسفي، رواني و فيزيكي بشر از محيط اطرافش شده است.از سوی دیگر با افزايش مصرف سوخت­هاي فسيلي و بروز مشکلات عدیده طراحان را به فكرواداشت تا با بكارگيري شيوه­ های معماري سازگار با اقلیم که با بررسی نمونه های معماری بومی و سنتی که دارای ساختار فراکتالی اند بپردازند.حال با توجه به گفته های بالا کتاب حاضر در صدد است که با استفاده از هندسه فراکتال فاصله ای را که مدتهاست بین انسان و طبیعت بوجود آمده را از بین برده و با شناسایی مؤلفه های تأثیر گذار بر این رابطه باعث شود که ساختارهای فراکتال طبیعت را در آثارشان نمود دهند. و هدف نهایی پاسخ به این سوال خواهد بود که «هندسه، بویژه مدل فراکتالی تا چه اندازه می­تواند در جدايي فلسفي، رواني و فيزيكي بشر از محيط اطرافش بهبود حاصل کند؟»و آیا با تغییراتی در کالبد معماری می توان این رابطه را بین ساکنین مجموعه افزایش داد؟با مطالعات انجام شده در زمینه خصوصیات فراکتال و بررسی نمونه های موجودو مطالعه در زمینه ی استانداردها و نیازهای یک مسکن مطلوب،راهبردها،سیاست هاو اصول طراحی به گونه ای تعیین شد که بتوان تا حد امکان کالبد معماری را در جهت حفظ روابط انسان و طبیعت در یک مجموعه مسکونی طراحی و برنامه ریزی کرد.