در ۷ فوریه ۱۹۳۱ که ویرجینیا وولف سرانجام به صفحه آخر موجها رسید، در یادداشتهای روزانهاش نوشت: «آن بالهای را که هنگام نوشتن قسمت پایانی به سوی فانوس دریایی در هرزآبِ باتلاقها از پنجرهام در رادمل بر من ظاهر میشد به دام انداختهام.» قوس تندگذر برق این باله چشمگیر است. موجها در مرحلهای بسیار سیاسی از زندگی وولف در ذهن پرورانده و نوشته شد؛ زمانی که او در اجتماعات خصوصی و عمومی در مورد مباحث جنسیت و طبقه صحبت میکرد. همچنین در همین دوره رابطه دوستی او با ویتا سَکویل ـ وست در اوج خود بود. با اینحال این کار را غالبا چنان توصیف میکنند که گویی فرآورده حساسیتی سرد و جدا از احساساتیگری است. میتوان آن را به زبان مناسبتتر جست و جوی ریتمهای تن وصف کرد.