ایران با منابع طبیعی سرشار، نیروی انسانی بسیار و موقعیت ژئوپلیتیکی بینظیر، بهدلیل مواجهه با چالشهایی نظیر تحریمهای بینالمللی، کمبود سرمایهگذاری در صنایع نفت و گاز و در اختیار نداشتن فنآوری پیشرفته، توانایی نقشآفرینی در بازار انرژی جهان را از دست داده و در آینده نیز احتمالا نقشآفرینی کمی خواهد داشت. در چنین شرایطی، قابل تصور است که پیشنیاز بر عهده گرفتن نقش جهانی برای سیاستگذاری انرژی ایران، گسترش روابط، بر پایه منابع انرژی با سایر کشورهای جهان بهخصوص همسایگان متعدد است. موقعیت ژئوپلتیک ایران و دسترسی به مرزهای زمینی و آبی با 15 کشور میتواند یک مزیت راهبردی برای ارتقاء همکاریهای انرژی محسوب شود. هدف از پژوهش حاضر آن است که با بهرهگیری از رویکرد اقتصاد سیاسی بینالملل با تمرکز بر روابط مبتنی بر انرژی در بستر همسایگی به بررسی فرصتها و چالشهای موجود در زمینه همکاری میان ایران و کشورهای همسایه از جمله پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، قزاقستان، روسیه، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه، عراق، کویت، عربستان سعودی، بحرین، قطر، امارات عربی متحده، عمان و دو غول مصرفکننده انرژی یعنی هند و چین بپردازیم. این کتاب، در نظر دارد با استفاده از نظریه وابستگی متقابل، به طرح این مفهوم بپردازد که ایران چگونه میتواند بهعنوان تولیدکننده، مصرفکننده و یک کشور ترانزیت همزمان، این دسته از بازیگران را به یکدیگر متصل کرده و منافع ملی خود را بیمه نماید. در این راستا در فصل اول به مفهوم تئوری همسایگی، در فصل دوم به همکاریهای مبتنی بر منابع انرژی میان ایران و همسایگان از منظر تئوریک، در فصل سوم به وضعیت انرژی ایران و کشورهای همسایه، در فصل چهارم به بررسی منابع مشترک انرژی ایران و همسایگان، در فصل پنجم به بیان چگونگی و ابعاد همکاریهای مبتنی بر منابع انرژی میان ایران و همسایگان و در نهایت به بیان توصیههای سیاستی خواهیم پرداخت.
فرمت محتوا | pdf |
حجم | 8.۲۵ کیلوبایت |
تعداد صفحات | 160 صفحه |
زمان تقریبی مطالعه | ۰۰:۰۰ |
نویسنده | عباس ملکی |
مترجم |