انجمن زبانشناسی ایران هر سال سلسله نشستهایی در حوزههای مختلف زبانشناسی برگزار میکند و این بار در آغاز سال ۱۳۹۲ به همت و درایت مسؤولان انجمن، برگزاری نشستی با عنوان «هماندیشی زبانهای ایرانی کهن» برگزار شد. از آنجا که این نشست نخستین هماندیشی در حوزهی مطالعات درزمانی به شمار میرفت، قصد بر آن بود که تنها به معرفی رشته و بیان کاستیها، مشکلات و موانعی که در راه بازگشت به هویت اصلی این رشته وجود دارد، پرداخته شود. این مجموعه حاصل این نشست با چنین طرح و اندیشهای است. برای این نشست و سایر نشستهایی که به بررسی مسائل درزمانی زبانهای ایرانی اختصاص خواهد داشت، نام «زبانهای کهن ایرانی» برگزیده شده است. در حال حاضر رشتهای که به بررسی مسائل تاریخی زبانهای ایرانی میپردازد، «فرهنگ و زبانهای باستانی» نام دارد. چون «باستان» نام دورهای از زبانهای ایرانی است که همراه با «دورهی میانه» و «دورهی جدید»؛ «ادوار زبانهای ایرانی» را شکل میدهد، شاید نامیدن سلسله نشستهایی با نام «زبانهای باستانی» تأکید بر دورهای خاص از زبانهای ایران را در ذهن پدید آورد؛ به همین سبب واژهی «کهن» جایگزین واژهی «باستانی» شده است. از سوی دیگر، چون تمرکز این نشستها بر مطالعات و پژوهشهای درزمانی زبانهای ایرانی و نه مسائل فرهنگی، اسطورهای و تاریخی است، واژهی «فرهنگ» در نام و عنوان این نشستها و نیز مجموعهی مقالات حذف شده است. در تدوین مقالات این مجموعه سعی بر آن بوده است که هویت اصلی و اعتبار علمی رشتهی زبانهای باستانی یا زبانهای کهن ایرانی آشکار شود و معلوم گردد که متخصصان زبانهای کهن تا چه اندازه با دانش زبانشناسی و روشهای علمی مطالعات درزمانی بیگانهاند و این بیگانگی تا چه اندازه زیانبار است.