کتاب نمایش‌نامه شاه‌موش و مارا و دیوار نشر نی

کیانوش : (رو به مادر می‌کند.) حق داره خب... از صبح تا حالا داشتی به تقویم و اسپاگتیش می‌خندیدی. اون مثل احمق‌های برنده خوشحال بود، تو هم مثل بازنده‌های احمق عصبانی بودی.

سینا : کیا!

کتایون : دیگه برام مهم نیست. واقعاً چه فرقی می‌کنه؟

سینا : چی مهم نیست عزیزم؟

مادر : دهنتو ببند کتایون.

کتایون : مدام نقش بازی کردم که عاشق زندگیمم، می‌دونی چرا؟ (رو به مادر می‌کند.) فقط برا این‌که تو و اون دل لعنتیت یه ذره هم عذاب وجدان نگیرین و این‌قدر نزنی تو سر بابام که بره سینۀ قبرستون، این‌قدر نزنی تو سر سارا و کیا... ولی تو آخرش کار خودتو کردی.

مادر : به‌ت گفتم دهنتو ببند، کتایون.

سینا : تو الان هیجان‌زده‌ای عزیزم... ما عاشقانه ازدواج نکردیم، ولی توی خیلی از لحظه‌هامون زندگی کردیم. تو چشم‌های من نگاه کن بگو این‌طور نبوده.

مادر : خدایا! چرا شماها درست شبیه باباتونین؟ چشم‌بسته دنبال بدبختی می‌گردین، اون هم صاف می‌آد می‌شینه پشت در خونه‌تون.

کیانوش : این‌قدر بابای منو تو قبرش نلرزون، مامان.

-از متن کتاب-