کتاب هفت گوشه نشر نی

شخصیت‌های این اثر بدون هویت مشخصی عینیت پیدا می‌کنند. معانی پنهان دیگری چون انزوا، ازخودبیگانگی، بی‌پروایی، احساس‌های کنترل‌نشده و بی‌ثباتی نیز به ذهن متبادر می‌شوند. این تقسیم‌بندی‌ها را می‌توان در هر یک از شخصیت‌های نمایش‌نامه که بر اساس قوانین جامعۀ خود زندگی می‌کنند، مشاهده کرد. یکی از خاطره‌های ماندگار من از لندن در زمان حمله‌های تروریستی و موج دوم انفجارهای ناموفق، که دو هفتۀ بعد اتفاق افتاد، ناباوری وصف‌ناپذیر بسیاری از مردم بود. نمی‌توانستم وحشت مردم از انگلیسی‌بودنِ بمب‌گذارهای لندن را توصیف کنم، هر چند که انگلیسی‌بودن آن‌ها از نظر من منطقی بود، چرا که عمل آن‌ها حاصل زندگی در همان بریتانیایی بود که من در آن بزرگ شده بودم. بریتانیای آن نخست‌وزیری که وجود جامعه را انکار می‌کرد و نخست‌وزیر دیگری که محکومیت بی‌دلیل دیگران را بر درک و تعامل مقدم می‌دانست. می‌خواستم نمایش‌نامه‌ای بنویسم که در آن عمل تروریستی در موازنه با تناقض‌ها و گسست‌هایی که در جامعۀ پیرامونم می‌دیدم، باشد. نمایش‌نامه هفت بخش دارد، هر بخش از هفت دورۀ زیستی انسان الهام گرفته شده، همان فلسفۀ قرون‌وسطایی رواقی که در شخصیت ژاک در نمایش‌نامۀ آنچه دلخواه توست شکسپیر با قدرتی دراماتیک بیان شده. هر کدام از صحنه‌ها نمایشی از عصیان را روایت می‌کنند.

روایت‌ها با دقت، به شکلی منسجم، در هر صحنه، نوشته شده‌اند. با وجودی که هر صحنه به ظاهر روایتی مستقل دارد، اما نباید از تأثیر و کارکرد نمایش‌نامه به عنوان اثری واحد غافل شد. یکی از چالش‌های خوانندۀ کتاب، یا کسی که اجرا را روی صحنه می‌بیند، ارتباط‌ برقرارکردن با جزئیات، چیدمان متفاوت و برش‌های روایی نمایش‌نامه‌نویس است. هر کنشی که در ساختار باز این نمایش‌نامه اتفاق می‌افتد، در جهت انتقال کلیتی واحد است.