کتاب غوغای درون نشر متخصصان

مرتضی پاکدامن متخلص به صابر در خرداد ماه ۱۳۱۷. در شهر ملایر به دنیا آمده است و در جوانی به همراه خانواده به تهران مهاجرت نموده و پس از پایان تحصیلات دانشگاهی در وزارت آموزش و پرورش مشغول به کار شده و تا زمان بازنشستگی ادامه داشته است در کنار حرفه اصلی در زمینه امور هنری به شعر و نقاشی علاقه وافری داشته و آثاری را خلق نموده که تاکنون نیز ادامه دارد

کتاب در دسترس شما یک مجموعه ساده ای از شعر و دلمشغولیهای شاعر طی سالهای طولانی است که بنا بر مقتضیات روحی او در هر برهه از زندگی خویش سروده شده و تاکنون قصد نشر نداشته است بنظر می‌رسد هدف سراینده از نگارش شعرها به اشتراک گذاشتن و بیان حال و هوای خویش با دیگران در غالب ردیف و قافیه و ..... به شکلی زیباتر از گویش روزمره باشد و نهایتا تلاش فرزندان جهت انتشار کتاب بمنظور حفظ و نگهداری احساسات و عواطف شاعر می‌باشد.

بماند به یادگار

پراکندگی موضوع اشعار و زمان سرودن حاکی از آن است که شاعر درصدد بوده در مقاطعی از زمان حس و حال ویژه آن مقطع را در قالب شعر حفظ نماید و همواره با رجوع به هریک از شعر ها بتواند لحظات شادی یا افسوس را مجددا تجربه کند

تعدادی از اشعار بنام فرزندان و دو شعر دیگر در فقدان عزیزانش مادر و برادر سروده شده که قطعا بارها و بارها با مرور این دو شعر به نوعی در خلوت خویش به سوگ نشسته است

برخی از اشعاربصورت واضح نمایشگر یک موضوع و سوژه خاص است

مانند

شعر کعبه که بعد از بازگشت وی از مراسم حج وزیارت سروده شده که حاکی از آن است که این عبادت خاصه. توانسته شاعر را از قید و توهم گناهها و نابخشودنی ها مبرا و پاک کند لذتی وصف نشدنی از پیامی که خدا برایش ارزانی داشته

آنجا که بعد از اظهار حس گناهکاری

به او ندایی می‌رسد.

بنده مخلص رجا دارد خموش

و یا شعر زادگاه که نمایشگر ارادت شاعر به زادگاهش و خاطرات کودکی وی می‌باشد

و اثرات منفی زندگی در یک شهر بزرگ و پر هیاهو بر عواطف و احساسات را میتوان در یک بیت از این شعر به وضوح لمس کرد

آنجا که یادآور متعلقات زادگاهش میشود و اکنون آن وابستگی ها را در ملایر نمی‌تواند پیدا کند و در یک جمله زیبا اقرار میکند

....یا همه بود آنچه می پنداشتم

در وجودم آن تمناها نبود

آنچه که مسلم است شاعر تمامی این سالهای دور از زادگاه را با عشق و خاطرات آنجا سپری کرده است

و اما دو شعر با گویش محلی

یکی بنام قشقرق

که بیانگرگفتگوی زن و شوهری قدیمی است با خلق و خوی خاص زمان خودشان. همواره با

محبت‌های پنهان و بحثهای آشکار بر سر مسائل پیش پا افتاده و ابتدایی . بیانگر این مطلب که جدال های آن زمان مانند مردم همان دوره ساده و بی غل و غش بوده است .نمایش این چالش هر چند کوتاه و مختصر خالی از لطف نمیباشد

و شعر حسین آباد

گذر کوتاهی به زندگی یک خانواده روستایی بسیار جذاب و خواستنی بشرطی که بتوان با همان لهجه ادا نمود