کتاب قصّه‌های زی‌زی گولو جلد 10 نشر شکوفه

امیر پای تلویزیون نشسته بود و فوتبال نگاه می کرد. اعظم خانم کلافه آمد و برای بار هزارم به او گفت: «زبانم مو در آورد امیر! پاشو درس هایت را بخوان ، فوتبال برایت نان و آب نمی شود؛ فکر زندگیت باش.»

بازی تازه رسیده بود به جای حساسش.

امیر صدای تلویزیون را بلندتر کرد و گفت: «مامان زندگی من همین است. بروید مدرسه بپرسید. آنجا هم همه می دانند من می خواهم یک فوتبالیست خیلی بزرگ بشوم!»

امیر تازگی ها عضو تیم فوتبال مدرسه شان شده بود. خوب هم بازی می کرد و بچه ها و مربی تیم از بازیاش تعریف می کردند.