کتاب مقدمه‌ای بر آزمون ورزشی قلبی ریوی نشر مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه علامه طباطبائی

اغلب فعاليت های روزمرۀ زندگی، ازجمله بالا رفتن از صندلی، باز كردن یک شيشة=ۀ در دار، بلند كردن يک جعبه يا راه رفتن با سرعت كم، تنها نياز به مقدار نسبتاً كمی از قدرت يا استقامت عضلانی دارد و نيازمند وجود نيروی ويژه ای در دستگاه تنفسی يا قلبی - عروقی نيست؛ اما ورزش های هوازی شديد، مانند دويدن يا انجام كوهنوردی پلكانی، نياز به وجود هماهنگی زياد ميان دستگاه های مختلف بدن ازجمله دستگاه تنفسی، قلبی - عروقی و عصبی - عضلانی دارد.

هر يک از اين دستگاه ها دارای عملكردهای مهمی هستند. برای مثال، دستگاه تنفسی، يک پمپ تهويه ای برای انتقال اكسيژن از اتمسفر به حبابچه ها و حركت دی اكسيد كربن از حبابچه ها به اتمسفر است. همچنين بايد ابزار مؤثری برای تبادل اكسيژن و دی اكسيد كربن در سرتاسر ديواره های حبابچه ای نازک فراهم كند. قلب، مسئول پمپاژ خون اكسيژن دار به عضلات در حال ورزش و همچنين بازگشت خون غنی از دی اكسيد كربن و كم اكسيژن به سطوح تبادل گاز ريه ها است. در نهايت، سيستم عصبی بايد سيگنال ها را از طريق نورون های حركتی فوقانی و تحتانی به عضلات در حال ورزش انتقال دهد؛ در حالی كه در (ATP) عضلات بايد اكسيژن را از خون استخراج كنند، آدنوزين تری فسفات ميتوكندری توليد نمايند و با نيروی كافی منقبض شوند تا فعاليت در نظر گرفته شده را حمايت كنند.