کتاب شاهنامه از دستنویس موزه فلورانس جلد 4 اثر عزیزالله جوینی نشر انتشارات دانشگاه تهران

داستان یافتن طوس و گیو دختر گرسیوز را و بردن بنزد کاووس شاه و زادن سیاوش از وی

اکنون ای سخنگوی بیدار دل و دانا ! داستانی نغز و بسیار زیبا برایم آغاز کن و بدان که هرگاه سخنی درست و از روی خردمندی گفته شود ، آنگاه روان گوینده آسایش می یابد و زندگیش از شادمانی و رامش بهره مند می گردد.

لیکن کسی را که اندیشه ای ناساز و ناخوش باشد و پندارد که رایش از رای دیگران بهتر و بالاتر است، بی گمان وی خود را بدست نیستی سپرده و از بیخ و بن برکنده است و خود را در نزد دانایان سبک و رسوا کرده.

بدان که آدمی از کاستی های خود ناآگاه و همواره گمان می کند که رفتار و کردارش با اندیشه مردمان برابر و همراه است.

تو اگر می خواهی دادگری در گیتی پایدار بماند پس بهتر است ، نخست خوی خود را بیارائی و آن را استوار و پای بر جا کنی آنگاه به دانائی بنمائی . پس اگر وی رای تو را پسندید و از تو خوشنود بود دیگر اندوه در زندگی بخود راه مده و همواره آسوده دل باش؛ زیرا آبِ زندگانیت در جوی این جهان چون دیدگان، روشن و از تیرگی بدور خواهد بود.