کتاب کتاب تبتی مردگان بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه

لحظۀ مرگ و آزادی روح از تن، به‌روایت آیین بودایی. کتاب «تبتی مردگان: روایت بودایی جهان پس از مرگ»، ضمن آموزش دستورات آیین بودا برای انتقال مُرده و انسانِ در حال مرگ به جهان پس از مرگ، فانی‌بودن جسم و جهان مادی را یادآور می‌شود و این را که جهان مادی محلّ گذر است و اعمال را باید پاک کرد تا در بند این دنیای فانی نماند.

اصل کتاب تبتی مردگان، چنانکه در مقدمۀ مینا غرویان بر ترجمۀ فارسی این کتاب توضیح داده شده، به زبان تبتی نوشته شده و متنی متعلق به قرن هشتم میلادی است. این اثر منسوب است به پَدما – سَمبهاوا، عارف هندی، که در قرن هشتم میلادی دستور داشت بودیسم را در تبت معرفی کند.

در مقدمۀ ترجمۀ فارسی کتاب تبتی مردگان درباره سرگذشت این کتاب، از زمان نگارش و بازیابی، تا ترجمۀ انگلیسی آن می‌خوانیم: «افسانه‌ها به ما می‌گویند، هنگامی که پدما – سمبهاوا از تبت دیدار می‌کرد، دریافت که تبتی‌های آن عصر و روزگار پذیرای آموزه‌های معنوی او نیستند و ناگزیر شد متن‌هایی را که به سنسکریت نوشته بود پنهان نماید. پس نوشته‌هایش را در جایی بسیار دور از انظار پنهان کرد و گذاشت و رفت تا آن متن‌ها در زمان مناسبی که پیام معنوی‌شان با اذهان آزاد و روشن دریافت شود، کشف گردند.

کارما لینگپا (1326 – 1386 م)، مشهورترین کسی است که نوشته‌های پدما – سمبهاوا را کشف و رمزگشایی کرده است. او در زندگی‌نامۀ خود نوشته است که پانزده ساله بود که چندین متن را در بالای کوهی در تبت یافت. او مجموعه تعالیمی با عنوان خود – زایشی ملکوتیان صلح و غضب از آگاهی به روشنی رسیده را پیدا کرد. این تعالیم مجموع همان متن‌هایی است که اینک با عنوان آزادی بزرگ از طریق شنیدن در ساحت پس از مرگ مشهور است.